Verkiezingsfraude
Op 2 maart 2011 vinden de verkiezingen voor de Provinciale Staten plaats, op 23 mei 2011 volgen de getrapte verkiezingen voor de Eerste Kamer. ’t Is maar dat u het weet.
En: De PvdA verloor de kabinetsformatie, volgend op de verkiezingen van 9 juni 2010. Hoe een groep rancuneuze, kortzichtige politici er niet tegenop ziet een loopje te nemen met de democratische spelregels en er een onbestuurbaar Nederland voor over heeft om alsnog aan de macht te komen. Het bijna evangelisch socialistisch bevlogen journalistenkoppel Pauw en Witteman voelt zich niet geroepen te verhinderen dat haar veelbekeken tv-programma daarvoor zal worden misbruikt…
INLEIDING
Nadat op 9 juni 2010 de bevolking een nieuwe 2e Kamer heeft kunnen kiezen, vinden op 23 mei 2011 – bijna een jaar later – de verkiezingen voor de Provinciale Staten plaats, waarbij middels een onnavolgbare getrapte stemprocedure – met echte democratie heeft het weinig meer uitstaande – de leden voor de Eerste Kamer worden benoemd. U bent daar vast wel van op de hoogte.
Groot was de teleurstelling bij de linkse partijen toen bleek dat al die prachtige ministersbanen en staatssecretariaten aan hun neus voorbij waren gegaan. Ook werd oud-burgervader Cohen geen premier, terwijl dat wel was ingecalculeerd. Hij had er zelfs zijn baan voor opgezegd.
Wat volgt laat zien hoe het evangelisch socialistisch bevlogen journalistenkoppel Pauw en Witteman door de VARA middels haar veelbekeken tv-programma ingezet wordt de verkiezingen voor de Provinciale Staten te misbruiken om die voor de 2e Kamer nog eens dunnetjes over te kunnen doen.
Het wordt een gênante vertoning, waarbij in het programma van P&W avond aan avond een stoet dwergen voorbij schuifelt om de kiezer te bewegen het functioneren van de huidige, net in functie zijnde, democratisch gekozen Tweede Kamer te ontregelen.
Zo maken we kennis met een zekere mevrouw Fatima Celitak (hoofddoekfetisjiste en gecorrumpeerde stadsdeelraadvoorzitster van PvdA-huize, die regelmatig door Theo van Gogh op de korrel werd genomen), alweer meneer Alexander Pechthold (de politieke Raspoetin die buitengewoon slecht tegen zijn verlies kan), met de gewezen minister Ellen Vogelaar (die de Christelijk Humanistische westerse beschaving wil inruilen voor de Islam – u weet wel, die springlevende wereldgodsdienst met dat hoge democratische gehalte) en ook zien we de vergeten Sonja Barend weer, als rimpelige VARA-coryfee uit vervlogen jaren (“morgen gezond weer op”), net teruggeroepen uit haar Franse landhuisje om ook haar steentje bij te dragen.
U zult het met me eens zijn dat het tijd wordt deze gecorrumpeerde lieden, die er geen been in zien hun veelbekeken “talkshow” te misbruiken om een land moedwillig in een bestuurlijke chaos te storten, achter het behang te plakken.
We gaan een poging wagen.
PAUW EN WITTEMAN
Je gunt ze die lange vakantie wel, maar bent toch altijd weer blij als het frisse koppel Pauw en Witteman – na een uitgebreide zomerperiode – het gecorrumpeerde KVDB-geluid van onze geëvangeliseerde broeders Knevel en van den Brink van het beeldscherm wist. Met een onbevooroordeeld actualiteitenprogramma P&W – bedoeld voor alle Nederlanders, als in de beste traditie van een staatsomroep, die er op termijn ook eens moet komen…
Zolang de VARA haar programmering blijft afstemmen op het socialistische ideaal het volk te verheffen, is er niets aan de hand en kunnen we genieten van goede documentaires en culturele hoogstandjes op de buis. Gelukkig maakt men in die kringen niet meer de fout langs democratische weg de socialistische heilstaat uit te willen roepen. Dat principe is afgezworen, dat moet u ook zijn opgevallen.
De heren Pauw en Witteman voelen zich bij de VARA daarom als een vis in het water en verdienen ten volle het vertrouwen van het grote aantal kijkers, die graag gezellig laat op de avond op hen afstemt. Het toeval wil dat ze met de in aantocht zijnde verkiezingen voor de Provinciale staten ook nog eens mogen laten zien uit welk hout ze gesneden zijn. Heel anders dan het koppel Knevel en van den Brink, die – als ze de kans krijgen – er niet tegenop zullen zien in Nederland de christelijke heilstaat te vestigen.
Fijn dat het onderwerp “verkiezingen” door Pauw en Witteman zo prudent, koosjer en diepgaand wordt geanalyseerd. Dat moet ook wel, want een aantal verknipte karakters (met stip aangevoerd door onze theedrinkende oud-burgemeester Job Cohen), grijpt de Provinciale verkiezingen aan hun verlies bij de vorig jaar gehouden Tweede Kamerverkiezingen goed te maken. Je moet maar durven.
Onze topjournalisten Pauw en Witteman hebben het door en grijpen daarom iedere gelegenheid aan de kijkers op te roepen vooral naar de verkiezingsdebatten te kijken die rechtstreeks op de televisie zullen worden uitgezonden . Het debat gaat over de Eerste Kamerverkiezingen, zeggen ze er nog onverdroten bij… (op een later moment heet het plotseling weer een referendum – terwijl we dit verschijnsel in Nederland helemaal niet kennen…).
Nadat we net een half jaar geleden naar de stembus zijn gegaan en een moeizame kabinetsformatie achter de rug hebben roept dit tweetal ons dus op de verkiezingen nog eens dunnetjes over te doen. De schellen vallen van mijn ogen en alweer dreig ik een illusie armer te worden. Want als je er goed over nadenkt roepen deze Knevels van de Linkse Kerk de burgers op het land onbestuurbaar te maken. Want er bestaat toch geen land ter wereld dat er over piekert om dezelfde verkiezingen een half jaar later nog eens uit te schrijven, omdat het zo zielig is dat er bij de eerste stemronde partijen zijn geweest die het niet hebben gered en daarom in een volgende ronde alsnog een eerlijke kans moeten krijgen? Pauw en Witteman hebben er geen moeite mee.
Jammer eigenlijk dat het zo moet lopen. Witteman immers, komt uit een keurige familie en heeft ook nog enkele interessante boeken geschreven. Babbelaar Pauw heeft minder in zijn mars – loopt in zijn vrije tijd vooral de vrouwtjes achterna en heeft er vanwege zijn schaarse vrije tijd en uit een oogpunt van doelmatigheid voor gekozen deze met name te rekruteren uit de dames die zojuist bij hem aan tafel zijn geschoven. Beiden zie je voor je ogen verschrompelen…
“Wiens brood men eet, diens woord men spreekt” – om maar eens een Bijbelse term te gebruiken. Zo ook Pauw en Witteman, die van hun baas de opdracht kregen hun rol van “anchorman” vooral serieus te nemen. Bij een omroep die zich plotseling meer dan senang voelt in een doelgroepen gerelateerd publiek bestel. Als in de beste tijden van weleer. Terwijl het land snakt naar een onafhankelijke pers om daarmee mondige burgers te bedienen, laten deze VARA-idolen zich aanzetten tot macht die corrumpeert, een gedrag dat geurt naar rotte vis en een beroepshouding die we gerust als onethisch kunnen bestempelen.
Met democratie heeft dit alles niets meer uitstaande, al helemaal niet omdat geen enkele weldenkende burger zich vertegenwoordigd voelt door de freules van Stoetwegen, waarmee de Eerste Kamer is bevolkt. Ik ken er in ieder geval geen een van, uit de stoet dwergen die de NRC dit weekend in haar wekelijkse bijlage op de foto heeft gezet. En dan te bedenken dat de verkiezingen eigenlijk over de Provinciale Staten gaan – waar ik trouwens ook geen bekenden tegenkom.
Nog even en ook Nederland kent Belgische toestanden.
HOE NU VERDER
Ik ben nu op een punt aangeland waarbij ik de lezer zou willen vragen partij te kiezen en het eens te zijn met mijn stelling dat dit land afglijdt naar chaos en onbestuurbaarheid. Na een lange verklarende opsomming van feiten moet voortschrijdend inzicht u zover gebracht hebben.
Dat er snel iets moet gebeuren, lijkt me duidelijk. Ik stel voor:
1. We ontslaan de heren Pauw en Witteman, want deze Knevels van de VARA hanteren het medium televisie enkel en alleen om daar de burger mee te manipuleren. Daarmee schendt ze de ethiek van het journalistenvak. Alleen al daarvoor zouden ze door de Nederlandse Vereniging van Journalisten uit hun ambt moeten worden gezet.
Duidelijker dan ooit blijkt vooral nu – in 2011 – dat de dubbelfunctie van deze verkiezingen voor kiezers niet meer te volgen is en met echte democratie niets meer uitstaande heeft. De burger voelt zich als stemvee gebruikt en gigantisch voor de gek gehouden. Door frustratie gedreven is een verloedering van het politieke bedrijf aanstaande. Wat daarvan het gevolg kan zijn hebben we eerder meegemaakt. Niet uit te sluiten valt dat de toekomstige sterke leider zowaar zelfs uit Linkse kringen zal worden gerekruteerd. Zo koosjer zijn die bevlogenen immers niet.
Dit moeten we zien te voorkomen.
2. Hoogste tijd dus om de Provinciale Staten anders in te richten en te organiseren. Bijvoorbeeld naar Deens model: afgeslankt, maar breder en dichter bij de burger. Verkiezingen kunnen dan blijven bestaan.
3. Schaf ook die Eerste Kamer maar af. Na een eeuw meedraaien is dit Instituut ingehaald door de werkelijkheid. Alle argumenten pro deze Kamer (bufferfunctie, extra deskundigheid) ondervangen we met de oprichting van een getrapt gekozen Adviserend College, dat de Tweede Kamer zwaarwegend terzijde staat. Dat valt best te organiseren.
Tenslotte. Het is te hopen dat de kiezer op 2 maart links – en dan met name de PvdA – de definitieve genadeslag toebrengt. En het zou dezelfde kiezer sieren eens wat minder op Pauw en Witteman af te stemmen.
Ik kijk er naar uit.