Kinnesinne van een na-HOSser
Ik had me voorgenomen mijn weblog niet te vervuilen met berichten over het onderwijs, want buiten deze bedrijfstak zijn er al genoeg dagelijkse ergernissen. Een uitzondering maak ik deze keer voor zo’n periodiek terugkerend stukje van een of andere hotemetoot die de tweedeling in salariëring in het (voortgezet) onderwijs aan de kaak meent te moeten stellen.
We hebben het over het artikeltje “Leraar verdient meer” in het dagblad Trouw van dinsdag 12 juni 2007, waarin Ingmar Prins, docent economie op een lerarenopleiding, dermate grote onzin uitkraamt dat plaatsing ervan te veel eer zou betekenen voor dit wangedrocht. Ik vat zijn bijdrage daarom maar even voor u samen.
Het slachtoffer begint zijn artikeltje met een klaagzang over zijn lage salaris, dus ik vermoed dat hij een zogenaamde na-HOSser is. Dan ben je niet te benijden, dat is wel zeker. Minder fraai is dat Ingmar vervolgens in zijn stukje in de krant zijn oudere collega’s een salarisvoordeel wil ontnemen. Daar schrok ik wel even van. Eigenlijk gaat zo’n schrijvertje hier gigantisch mee in de fout en verdient hij het dat hem voorgoed de mond wordt gesnoerd. Ik ga mijn best doen.
De jongeheer van het stukje in Trouw stelt zich voor als Ingmar Prins, dat klinkt tenminste gezellig. Het zal daarom wel een begrijpend, invoelend en sociaal type zijn, dat wil hij er eigenlijk mee zeggen. Kennis komt bij hem op de tweede plaats en het noemen van kwalificaties vindt hij irrelevant. Ik doe maar een gooi.
Ingmar is docent op een lerarenopleiding, dat mogen we wél van hem weten. Maar daar schieten we niet zoveel mee op, want wat is een docent tegenwoordig nog als iedere hotemetoot uit het onderwijs zich zo laat aanspreken. Dus wijzer omtrent zijn kwalificaties worden we hier niet van.
Wat tevens opvalt is dat Ingmar zich aan het slagveld van het voortgezet heeft weten te onttrekken, misschien heeft hij er wel nooit gewerkt (hij kijkt wel uit, zo verstandig is hij wel). Maar dat belet Ingmar niet zich als grote deskundige op te werpen.
Goed. We hebben Ingmar even weten te plaatsen, want dat is belangrijk voor het vervolg van dit stukje, waarin ik nu kort zal proberen samen te vatten waar het verder nog over gaat.
Voor een goed begrip daarom het volgende. In de tijd van de grote bezuinigingen op het onderwijs – nu zo’n 20 jaar geleden – hebben de bonden de oudere leerkrachten uit het voortgezet onderwijs redelijk weten te sparen voor deze aanslag op hun salaris. Logisch en volkomen terecht, als je bedenkt dat het voor deze groep buitengewoon moeilijk – zo niet onmogelijk – zou zijn geweest deze (forse) salariskorting te ontlopen door van baan te veranderen. Voor de jongere garde gold dat in veel mindere mate.
Op deze manier ontstond de tweedeling in voor-HOSsers en na-HOSsers waar Ingmar het over heeft. Eigenlijk introduceren we hiermee in deze bedrijfstak ook de varkenscyclus, een verschijnsel waar onze economieleraar bekend mee moet zijn.
Ingmar stelt voor de oudere leerkrachten alsnog met terugwerkende kracht hun (financiële) voorsprong op de na-HOSser te ontnemen. Daar komt het eigenlijk op neer. Je moet maar durven. Het wordt daarom tijd me ernstig tot dit jongmens te richten, met het volgende:
Beste Ingmar. Ik heb het nog even voor je opgezocht, dat van de HOS. In het Klein Woordenboek van het Nederlandse Onderwijs (op het Internet te vinden). Leuk geformuleerd en best leerzaam, vind ik. Dit staat er:
HOS-nota: kortzichtige bezuinigingsmaatregel uit 1984 die het zittende personeel laf te vriend hield en nieuwkomers tot loonslaven degradeerde. Na-HOSser: iemand die het onderwijs inging terwijl hij beter had moeten weten.
Niet gek geformuleerd, lijkt me en geheel op jou van toepassing, dat laatste.
Nu nog even die varkenscyclus (alhoewel je me er nu niet van moet gaan beschuldigen dat ik me hiermee persoonlijk tot jou richt).
De varkenscyclus heeft er voor gezorgd dat binnenkort bijna alle eerstegraads docenten (jawel) uit het onderwijs verdwenen zullen zijn. Jij bent waarschijnlijk straks de laatst overgeblevene en dat feit alleen al geeft te denken. Waarschijnlijk mis je de kennis en de competenties om het hogerop te durven zoeken. Een echte kerel had het onderwijs al lang verlaten.
En dan nog dit. Een goede vakbondsman zul je wel nooit worden. Dat is wel zeker. De manier waarop je je oudere collega’s te kijk zet vind ik ronduit schandalig en getuigend van een asociaal karakter. Je zou hier zwaar voor moeten worden gestraft.
Tenslotte nog een sneer naar de redactie. Het valt me op dat Trouw vaker van deze missers heeft: schrijvers een podium bieden dat hen niet toekomt. Ik hoop nu maar dat dit dagblad de kwaliteit blijft bieden waar ze om bekend staat.
Het Podium is een vrijplaats voor discussie, schrijft Trouw nog. En de redactie behoudt zich het recht voor bijdragen te weigeren. Ik ben benieuwd. In ieder geval staat dit bericht wel op mijn weblog. Neem eens een kijkje!
Zie onderstaand pdf-bestand voor het berichtje in TROUW.
