Ook 2010 zit er op
Ouder worden in clubverband. Een verslag.
VERSLAG SLOTMAALTIJD VRIJDAG 1 OKTOBER 2010
Om nou te zeggen dat ze met honderden tegelijk aanschoven is wat overdreven, maar dat de oudjes van de tennisvereniging op vrijdagmiddag 1 oktober massaal het clubhuis binnenstroomden om met elkaar te eten, is een ding dat zeker is. Deze bijzondere afsluiting van het zomerseizoen begint zo langzamerhand een van de vele tradities te worden die in het kader van de vrijdagtoss voor veteranen georganiseerd wordt.
Veelvuldig bereiken ons dan ook berichten van andere (jongere) leden van de club die met enige jaloezie de hechte omgang van deze groep vrijgestelden aanschouwen. Ook van verenigingen uit de omgeving horen we dergelijke geluiden. Terwijl ze daar geteisterd worden door interne twisten en gemor schuiven hier vanaf 5 uur in de middag zo’n 50 pontificaal geklede ouderen aan voor een maaltijd met gerechten die ook nog eens door enkele (vele) enthousiaste leden uit diezelfde groep zijn klaargemaakt. Tijd dus om deze bijeenkomst kort te verslaan.
Om de eetlust op te wekken (andere redenen worden meestal niet genoemd) lieten velen van ons zich vooraf bedienen door een tweekoppig bezette bar (ook al weer vrijwilligers) die met het zweet op het voorhoofd de verzoeken om drankjes nauwelijks konden bijhouden.
Vervolgens werden de keurig gedekte tafels door de gasten ingenomen waarna deze in hongerige spanning afwachtten hoe onze ceremoniemeester(es) de in de dameskleedkamer uitgestalde gerechten (geen gebakken lucht) over de tafels zou verdelen.
Verbazingwekkend daarbij was de constatering dat het (waarschijnlijk door de jaren heen wijs geworden) organiserend comité haar opschepbeleid had aangepast aan de grillen van de menselijke natuur: er stond voor elk gerecht een ploeg kordate obers klaar om er voor te zorgen dat de lusten eerlijk verdeeld zouden worden en ook de zwakkeren onder ons een graantje van de maaltijden konden meepikken!
Kortom, er werd gezellig gegeten en gecommuniceerd. Waarbij de laatste (reeds lang bekende) nieuwtjes werden uitgewisseld en sluimerende ergernissen uitgepraat. Oude bekenden onder elkaar, u kent het wel. Tussendoor werden enkele door ziekte geplaagde leden (de een weer thuis na een langdurige revalidatie, de andere twee ook door de artsen flink onderhanden genomen) met een applaus begroet: fijn dat ze er ook bij waren!
Om te voorkomen dat vrijwilligers van dit fijne evenement vergeten worden zal ik (op uitdrukkelijk verzoek) nalaten deze kanjers persoonlijk te noemen om hen namens de organisatoren te bedanken voor het vele werk dat door hen verricht is.
Een uitzondering maak ik voor ons veteranenbestuurslid die altijd weer bereid is een vlot toespraakje te houden waarin een heel seizoen tennis wordt geëvalueerd. Lang duren deze gesprekjes over de door alcohol verdoofde hoofden van de aanwezigen meestal niet (…) en veel van wat gezegd wordt is ernst en luim, maar daarom niet minder gewaardeerd!
Na de koffie met gebak kwam er een einde aan deze buitengewoon geslaagde avond. Nadat ook de doorzakkers het niet meer zagen zitten en strompelend huiswaarts probeerden te keren besloten onze bardienstmedewerkers (namen onbekend, maar ook bedankt!) het restaurant Het Gelag definitief te sluiten. Zo tegen 11 uur lag het clubhuis er weer verlaten bij…..