Naschrift: Mississippi burning
Na lezing van het berichtje over de bekrassingen toch maar even met de voorlichter van de Amsterdamse politie gebeld. Om te informeren hoe serieus het corps met deze zaak bezig is.
De uiterst vriendelijke en buitengewoon beschaafde voorlichter verzekerde mij dat er hard aan wordt gewerkt. Ik bood nog aan hem te vertellen in welke richting het beste gezocht zou kunnen worden, maar daarin was hij me voor – want omfloerst en nog niet geheel gecorrumpeerd liet hij doorschemeren dat we daar dezelfde ideeën over hadden. Heb hem nog gevraagd de pers in te lichten zodra de daders waren gevonden. Dat zou zeker gebeuren, verzekerde hij mij. Op mijn verzoek hem hierover een weekje later nog een keer te mogen bellen, werd ook met instemming gereageerd.
Dat bellen heb ik maar achterwege gelaten. Dat zou vergeefse moeite zijn geweest, wist ik toen al. Over het incident hebben we daarna ook nooit meer iets vernomen. Op advies van een theedrinkende burgemeester, die de boel een beetje bij elkaar wil houden, de doofpoot in gerommeld. Dankzij een stel bekwame (in)formateurs hebben we daarna gelukkig kunnen voorkomen dat deze Amsterdamse brabbelaar ook nog minister-president van een nieuw te vormen kabinet zou zijn geworden.
Politiek is niet voor bange mensen.