Beleggen: waarom zo moeilijk doen
Beleggers, je hebt ze in alle soorten en maten. Allereerst de professionals bij banken, verzekeringsmaatschappijen en pensioenfondsen, maar daar gaan we ons niet mee meten. Ik heb de particuliere belegger op het oog.
De meeste particulieren beleggen niet zelf, maar stoppen hun geld in beleggingsfondsen, waarvan aangetoond is dat ze bijna nooit de index verslaan.
Rest de groep die zelf belegt. Veel kritisch materiaal over dit type belegger ben ik nog niet tegen gekomen. Logisch natuurlijk, want banken hebben er geen enkel belang bij hun klanten af te vallen. Er wordt immers fors aan hen verdiend.
Over deze laatste groep wil ik het hebben. Hoe doen ze dat, zelf beleggen? Naar mijn mening belabberd, er wordt maar wat aangeklooid. Een boute uitspraak? Laten we eens kijken.
Soms belt persoon x (meestal is het een hij) met de bank om een order te geven, gebaseerd op wat goeroe Harry Mens met zijn maten op de zondagavond-tv heeft geadviseerd. Persoon y heeft in het verleden een mandje (!) aandelen gekocht en blijft er verder met zijn vingers vanaf, want op de lange termijn wordt er op aandelen altijd winst gemaakt, zegt ie. Tja, wat is lang, zou ik dan willen weten. Dan heb je nog de Telegraaflezer die zijn kwaliteitsinformatie verwerkt tot zijn eigen fundamentele analyse en de plank dus regelmatig mis slaat. Ook bestaat er een theorie dat je, om je verlies te beperken, steeds moet bijkopen in een dalende markt. Prachtige prietpraat voor de borreltafel, maar ik kan er geen chocola van maken.
Ook hoor ik verhalen (soms heb ik dergelijke telefoongesprekjes met vrienden en bekenden) dat pietje puk zojuist tonnen op de beurs verloren heeft omdat de koersen even de verkeerde beweging hebben gemaakt. Ik vraag dan altijd terloops even naar het percentage van de neergang (het bedrag ken ik al), waarna met een simpel rekensommetje het beursvermogen van de persoon in kwestie kan worden bepaald. Toch leuk om te weten, maar ik vind het geen goed voorbeeld van verstandig beleggen.
Tja – zult u zeggen, kritiek leveren om daar een vlot stukje mee te kunnen schrijven: dat kan ik ook, maar kom nu eens met alternatieven!
Ik ga een poging wagen. Om te beginnen: zelf beleg ik ook een beetje (maar dat had u al begrepen) en door de jaren heen heb ik wat expertise opgebouwd. Vooral het rekenwerk rond optiegebruik (ook een beursproduct) heeft mijn interesse. Niet vreemd natuurlijk voor een wiskundige. Als je je vervolgens in dit prachtige vakgebied verdiept kom je er al gauw achter dat verlies op aandelen eenvoudig is af te dekken met het kopen en doorrollen van (put)opties. Natuurlijk kost dat geld, dus dat gaat wel van de winst af. Maar als een ander op het verkeerde moment verkoopt heb ik de hogere koers al “vastgeclickt”. In etappes pak ik daarmee alle winst die zich voordoet. Veel werk heb je er niet aan, want dat doorrollen gebeurt natuurlijk niet dagelijks. Het grote voordeel is de rust die met beleggen teruggekeerd is. Voor zeker 5 jaar heb ik er bijna geen omkijken naar en de jaarwinst over die periode kan zelfs de 10 procent benaderen (en is ook nog onbelast). Maar het allerbelangrijkste is wel dat ik nooit mijn belegde geld kwijt raak. Daarin verschil ik met de groep die ik zojuist besproken heb.
Wilt u meer weten? Ik ben best bereid u bij te praten over mijn “clickfonds”. Ik hoor het wel..