Een verwilderd en onredelijk mens
DE FILM FITNA ALS AANJAGER VAN VERANDERINGSPROCESSEN
Met beeldmateriaal (in pdf-formaat)
Er zijn van die voorvallen die ik niet kan en mag laten lopen. Niet dat ik er op zit te wachten, want liever vul ik mijn tijd – net zoals u – met de eenvoudige alledaagse bezigheden die mij een rimpelloos bestaan moeten garanderen.
Het enige dat me drijft is het voltooien van mijn politieke testament waarin ik met mijn artikelen een zekere wetmatigheid in de gebeurtenissen probeer aan te tonen. Die bron is niet onuitputtelijk natuurlijk, dus binnenkort ben ik er klaar mee, denk ik. Dan sluiten we het boek om achteroverliggend de tijd zijn werk te laten doen. Uiteraard hoop ik dat het mij gegund is het allemaal nog mee te mogen maken. Helemaal van gevaren ontbloot is deze strategie natuurlijk niet, want voor hetzelfde geld zit je er straks – met al die stukjes waarin de toekomst wordt voorspeld – volkomen naast en zou het ook een beetje laf zijn om in dat geval deze weblog uit de lucht te halen. Maar het kan wel de bekende druppel en een signaal voor familieleden zijn om de oude man nu eindelijk voor eens en altijd in dat verpleegtehuis te laten opnemen. We wachten het maar af.
Het is met enige schroom dat ik aan mijn verplichtingen ga voldoen, want het lijkt me niets om straks gedemoniseerd door het leven te moeten gaan. Maar opgevoed in de beste democratische tradities kan ik het toch niet laten een berichtje aan het gebeuren rond de film “Fitna” van het kamerlid Wilders te wijden.
Maandenlang heeft de aangekondigde vertoning van deze film het nieuws beheerst. Het vrije woord – essentieel voor een democratische en seculiere samenleving – staat ter discussie en er ontstond weer het bekende sfeertje van verdachtmakingen. Wie nu nog religiekritiek durfde te beoefenen werd afgeschilderd als een verwilderd en onredelijk mens. Slechts een enkeling zag dit als een verkeerde reactie op ervaren onredelijkheid en durfde te stellen dat het beter zou zijn het debat inhoudelijk aan te gaan. Niet eerder hebben we zo duidelijk mogen ervaren dat politiek niet is voor bange mensen is (vrij naar een artikel van het Humanistisch Verbond).
Op donderdag 27 maart 2008 was het eindelijk zover. De film “Fitna” kon op het Internet bekeken worden. We hadden er maanden met spanning naar uitgekeken. De film werd in één dag al door miljoenen mensen van over de gehele wereld aangeklikt.
Natuurlijk was de zorg en vrees van bijna het gehele parlement terecht dat met de film van Wilders de gehele islamitische gemeenschap in het verdomhoekje zou worden gezet. En van gevaren ontbloot was het zeker ook niet. Achteraf kunnen we constateren dat het Wilders met zijn film – en al het tumult daaromheen – wonderbaarlijk genoeg wel gelukt is daarmee een aantal hoognodige veranderingsprocessen in gang te zetten.
Ook moet je over enige durf beschikken om zo’n ingewikkeld proces in te willen gaan. En de schade blijft (tot nu toe) beperkt. Van groot belang is ook de manier geweest waarop zowel de regering als Wilders (soms gezamenlijk – maar altijd achter de schermen) de regie hebben gevoerd. Beiden verdienen mijns inziens daarvoor een pluim. Maar vrienden zullen deze ministers van met name CDA-huize en Wilders wel nooit worden, laat staan dat ze deze samenwerking achteraf zullen beschouwen als een hoogtepunt uit hun politieke carrière.
Wat zagen we nog meer?
In het kort. Een Islamitisch kader dat een knap staaltje crisismanagement ten beste gaf. Een geloofsgemeenschap die geëmancipeerder en weerbaarder blijkt te zijn dan vooraf was verondersteld. Het ontstaan van een discussie over de islam binnen de eigen groep. Een filmpje dat na een dag al door Wilders van het Internet werd gehaald (genoeg is genoeg). Een haatzaaiende imam uit Den Haag die zichzelf voor schut zet en Nederland daarom binnenkort uit eigener beweging zal verlaten (de wens is de vader van de gedachte). Een Europese gemeenschap die zich voorzichtig achter Nederland schaart, voor het geval er iets mis mocht gaan. En niet te vergeten een Nederlandse pers die met relevante (achtergrond) artikelen aanzienlijk bijgedragen heeft aan de uiteindelijk beschaafd uitgevoerde publieke discussie, die al snel na de vertoning van de film op gang kwam.
Inmiddels hebben we het eerste grote parlementaire debat over de islam achter de rug. De grote boodschap was de eendrachtigheid waarmee de islamitische gemeenschap in bescherming moest worden genomen (voor zover ik het tenminste heb begrepen).
Door op tijd in te schakelen was ik op tv ook nog getuige van de manier waarop premier Balkenende zijn straatje schoon liet vegen. Clubgenoot Hirsch Ballin schoot zijn maatje meesterlijk te hulp met het tonen van onvervalst rattengedrag (waarover een cursusboekje bestaat, waarin u het kunt nalezen). Knap getimed trapte Wilders in de val die voor hem was opgezet: niet onze premier maar Wilders bleek de veroorzaker van de onnodige paniekerige publiciteit waarmee Balkenende in een kwaad daglicht was gesteld. Zelfs het document waaruit dat moest blijken werd er bijgesleept.
Het is te hopen dat de kamer – inclusief de oppositie – deze twee pinokkio’s van CDA-huize blijft steunen. Want anders hangt het tweetal of valt misschien wel het hele kabinet. De NRC wees daar in haar hoofdredactionele commentaar van 2 april 2008 al fijntjes op. En echte kenners van rattengedrag laten u weten dat een kleine onachtzaamheid tijdens het strategisch gekonkel fatale gevolgen kan hebben. Max Pam liet ons in zijn column bij Buitenhof al weten de premier op tegenstrijdigheden te hebben betrapt. Voor je het weet moet straks ook Hirsch Ballin nog terug op cursus. We houden het daarom even in de gaten.
Rest voor de politiek het grotere werk (want dit was nog maar het begin). Als we er van uitgaan dat ook het politieke bedrijf een lerende organisatie is mag het grote publiek zich hoopvol gestemd ter ruste begeven. Zeker als mocht blijken dat onze beleidsstrategen enig voortschrijdend inzicht aan hun intellectuele domein hebben toegevoegd.
Ik raad deze (toekomstige) toppers daarom aan nauwlettend de gebeurtenissen in Turkije te volgen. Het is immers het enige democratische islamitische land ter wereld. Maar ook een land waarin een islamitische politieke partij door het hoogste rechtscollege – dat over de seculariteit van dit grote land moet waken – verboden dreigt te worden. Er valt hier dus nog wat te leren. In dit verband zouden we ons eens moeten afvragen welk bestaansrecht het enigszins verwaterde christelijke equivalent van de AKP hier te lande eigenlijk heeft.
Ik hoor er nog weinig over, maar ook de manier waarop we het onderwijs voor de opgroeiende jeugd in Nederland hebben georganiseerd reken ik tot een strategisch politiek issue van grote importantie. Hoog tijd dus om de discussie over het nut en de waarde van het bijzonder onderwijs weer eens aan te zwengelen, want de manier waarop we heden ten dage jongeren de mogelijkheid bieden om van elkaar te leren in goede harmonie en in een sfeer van tolerantie gezamenlijkheid met de van thuis meegekregen verscheidenheid om te gaan, lijkt me meer dan achterhaald. In dit verband beveel ik (alle) politici aan contact te leggen met de Vereniging voor Openbaar Onderwijs, die beschikt over een in decennia opgebouwde expertise die nu te vaak nog achteloos als “maatschappelijk niet relevant” terzijde wordt geschoven.
Ook het gekrakeel over de godslastering past in dit politieke kader. Actueler dan ooit, nu diverse progressieve partijen vorige maand hebben voorgesteld een apart artikel hierover (147, WvS) te schrappen, terwijl het CDA bij monde van Hirsch Ballin (daar heb je hem weer) het artikel juist wil uitbreiden naar andere religies en levensbeschouwingen. Het Humanistisch Verbond stelt nog dat goden géén onderdeel dienen te zijn van aardse wetten.
Kortom, met de zojuist verworven nieuwe inzichten kan ook dit varkentje worden gewassen. En ook de politiek als lerende organisatie staat er garant voor dat het moet gaan lukken. Meer kunnen we niet verlangen van onze politici, die per slot van rekening ook maar (gewone) mensen zijn.
Nu maar afwachten of de islam (in Nederland) de tijd van de Grote Verlichting ingaat (we zitten er met smart op te wachten). Daarbij gesteund door volwassen geworden parlementariërs die het een beetje beginnen te begrijpen en op afvraag kunnen worden gecoacht door een PVV-voorman die me minder verwilderd en onredelijk lijkt dan hij nu wordt afgeschilderd.
————————————————————————————————————————-
DE CONGSI BIJEEN / Beelden zeggen soms meer dan woorden
REACTIES ISLAMIETEN FITNA / Pontificaal op voorpagina Parool
In PDF-formaat.
