EU slaapwandelt richting deflatie
Voor eenieder die het artikel hiervoor heeft gelezen en op zoek is naar de korte puntsgewijze opsomming. Om het verhaal puik tussen de oren te krijgen. Met voor de sceptici onder de lezers het motto: baat het niet, schaadt het niet.
AAN DE DEFLATIE ONTSNAPPEN, MAAR NU PUNTSGEWIJS
Hoe gaan we dat doen:
Door het creëren van geld en toenemende inkomsten. Niet blijven steken in achterhaalde zaken. Vooruit denken. De economische motor weer aan de praat krijgen. Vertrouwen in de toekomst genereren.
In dit licht moeten onderstaande opsommingen worden geplaatst.
LANDBOUWBELEID EN SUBSIDIES
Jaarlijks gaat een derde van de Europese begroting naar de landbouw, ook naar de grote boerenbedrijven – heb ik begrepen. Vooral Frankrijk met zijn enorme agrarische sector dringt hier op aan. Natuurlijk moet Europa er voor waken zijn eigen voedselvoorziening in stand te houden, om te vermijden dat het buitenland de EU kan gijzelen, maar zoals het nu gaat kan het niet meer. We hebben het landbouwgeld hard nodig om te investeren in het opzetten van een nieuwe industrie, met innovatieve producten waarmee geld is te verdienen en burgers aansporend eens met hun tijd mee te gaan.
Men zou kunnen overwegen het handwerk weer een kans te geven door de kleine(re) boer in ere te herstellen door ze te faciliteren met lage personeelskosten, met arbeiders uit zojuist toegetreden armere EU-landen en jonge bijstandsgerechtigden uit eigen land die we best onder het minimumloon kunnen laten werken. Tevens zorgt de boer voor onderdak, zodat het probleem van de huisvesting ook is opgelost. Op deze manier krijgt kleinschaligheid een kans, ontvangen Bulgaren het loon dat ze verdienen en lopen kansarme jongeren in de pas en wordt ook nog een rem gezet op de verleiding weg te vluchten in criminele activiteiten (het wietveldje voor eigen gebruik kan de boer hen wel verstrekken). En de subsidies behoren (grotendeels) tot het verleden.
INVESTEREN IN TECHNIEK
Met name Amerikanen krabbelen steeds weer op na een economische teruggang, door nieuwe (innovatieve) producten op de markt te zetten. Ondernemerszin zit ingebakken in hun genen, past bij hun maatschappijvisie. Het valt op dat Europa daarin altijd achter blijft. Mits voorzien van de juiste randvoorwaarden (het onderwijs hervormen, ondernemerschap stimuleren) moet er een mentaliteitsverandering op gang worden gebracht om te proberen het voorbeeld van de USA te volgen. Ook als daar een cultuurverandering voor nodig is. De Europese ministers mogen hiertoe het voortouw nemen – krijgen we ook het idee dat ze er nog toe doen…
HET MINIMUMLOON AANHOUDEN: NIET OVERAL GEWENST
Aangezien het verschil in taalvaardigheid en vakbekwaamheid tussen burgers uit met name de nieuwe EU-landen en geaccepteerde vluchtelingen enorm zal toenemen, heeft het weinig zin het minimumloon voor alle sectoren van de economie in stand te houden. Anders geven we het importeren van pauperisme geen eerlijke kans. En zal de aversie tegen deze nieuwkomers enorm toenemen.
De bepleite vrijheid in beloning moet dus worden gestroomlijnd, om te voorkomen dat genoemde nieuwkomers het werk van gevestigde burgers gaan verdringen, maar ook om ze toch ergens anders een baan te kunnen bezorgen.
EU-bestuurders moeten dus de flexibiliteit tonen de tewerkstelling te gaan reguleren, door sectoren aan te wijzen waar deze kansarme groep wel mag werken, desnoods tegen salarissen die onder het minimumloon liggen. In een beperkt aantal vooraf te bepalen sectoren, zoals bijvoorbeeld in de landbouw, tuinbouw of bepaalde onderdelen van de zorg. Ook als dat indruist tegen de principes van een ongedeelde EU. Die regels moeten dan maar worden aangepast.
ANDERE SAMENLEVINGSVERBANDEN STIMULEREN
De grenzen openen betekent de blik verruimen en beleid aanpassen. Welvaart moet verdiend en niet verstrekt worden. En de tering naar de nering gezet. Kosten worden gedrukt. Ook en om te beginnen de woonlasten, want burgers moeten een onderdak kunnen vinden. Daarbij kan het helpen alternatieve samenlevingsverbanden te stimuleren en te faciliteren. Dus het twee-oudergezin woont in een rijtjeshuis, slecht toegeruste jongeren met z’n drieën onder een dak. De overheid schept de randvoorwaarden (en past haar regels aan).
ALLE JONGEREN AAN HET WERK
Jeugdwerkloosheid is een kankergezwel dat moet worden weggesneden. Daarbij zal meer dan nu het (niet) het geval is sturend moeten worden opgetreden. Geen enkele jongere onder de dertig ontvangt nog een uitkering. De overheid is aan zet en zorgt voor werkgelegenheid. Alle EU-regeringen voeren eenduidig een deltaplan uit. Hou het simpel.
Deel jongeren als volgt in: kansloos op de reguliere arbeidsmarkt, laag geschoold – met of zonder handicap, middelbaar en beroepsgeschoold, hooggeschoold.
Het werk ligt voor het oprapen: in de (ouderen)zorg scheppen we gesubsidieerde banen, een groep gaat de boer helpen bij het voederen van de varkens, de metselaar bouwt weer huizen (waarover later meer) en de hooggeschoolden melden zich bij ASML of in Terneuzen (een regio met volop werk in technische beroepen). Voor gamma-wetenschappers (vooral psychologen en sociologen) opent de Volkskrant een loket om te vertellen hoe het nu verder moet.
Eventueel voeren we de dienstplicht weer in, voor jongeren (met voorrang mannen – vrouwen redden zich wel) met een evenwichtig karakter (maar ook spijtoptanten mogen worden gehersenspoeld). En hun mannetje staan als de verworvenheden van het Vrije Westen verdedigd moeten worden (het oprichten van een jihad-strijdmacht valt buiten dit bestek).
DE BANKEN HERVORMEN
De banken moet weer dienstbaar worden en de publieke zaak gaan dienen. Dus niet aandeelhouders gedreven, daarmee excessen voorkomend. Opgericht voor spaarders, pensioenfondsen en om hypotheken te verstrekken. Het laatste op basis van een andere opzet (waarover zo meer). Voor managers gelden normale beloningen.
De overheid gaat haar rol vergroten en zorgt voor puike regelgeving en goed toezicht. De hervorming kan alleen lukken als alle EU-landen zich conformeren. Het buitenbeentje Londen – de snelle jongens hebben daar niets geleerd – moet op een slimme manier tot de orde worden geroepen.
Systeembanken kunnen blijven bestaan voor burgers die met hun een geld een gokje willen wagen. Ook Londen kan op deze manie groot blijven, maar loopt wel het gevaar dat een ineenstorting zich herhaalt. Dat zou een mooi moment kunnen zijn Engeland (niet Groot-Brittannië) het EU-lidmaatschap te ontnemen (voor zover dat mogelijk is).
INVOEREN VAN EEN VLAKTAX IN ALLE EU-STATEN
Bij een vlaktax versimpelt men het innen van directe belastingen en wordt de hoofdmoot aan belastinggelden binnengehaald via indirecte belastingen (met name de BTW). Ook de zwartwerker betaalt nu dus mee. Wel zo eerlijk. En om ontwijkgedrag te voorkomen (communicerende vaten) in te voeren in alle EU-landen. Ook belastingwetgeving kan nu eindelijk op elkaar afgestemd worden en daarmee de transparantie worden vergroot.
In een klap gaan alle inkomensafhankelijke regelingen de prullenbak in en verdwijnen er duizenden nutteloze improductieve klauwen met geld kostende overheidsdienaren. Ook de schade aan fraude verdampt (voor jaarlijks honderden miljoenen euro’s met inkomensafhankelijke regelingen). Bijkomend voordeel: over nivelleren ontstaat een gemeenschappelijke visie, in de EU-landen. Ook niet gek om daar eens over na te denken…
Inkomenspolitieke stokpaardjes berijden is passe, maar dat hoeft geen keerzijde van de medaille te zijn… En is bovendien toch niet meer vol te houden in een uitdijend Europa.
DE WONINGMARKT WEER OP GANG KRIJGEN
Het aanprijzen van het eigen woningbezit kunnen we tot een der grootste mislukkingen uit de naoorlogse periode bestempelen. Het kostte de burger na aanvankelijke hosanna-perioden alleen maar kommer en kwel. Met veel onzekerheid en oplopende schulden, waarbij hele levens werden verwoest. We zitten er nog middenin.
Een simpele oplossing treffen we al aan bij enkele woningbouwverenigingen (met name die met sociale woningbouw) waar huizen op een wel zeer bijzondere wijze te koop worden aangeboden en als zoete broodjes over de toonbank verhandeld worden. Ook bij jongeren.
In het kort komt het er op neer dat een koper maar 70% van de marktwaarde van een woning hoeft te betalen, de rest schiet de woningbouwvereniging voor. Lenen lukt altijd, want banken lopen geen enkel risico. Indien een koper later wil verhuizen koopt de vereniging de woning terug, voor de dan geldende marktwaarde. De winst (inclusief de door de bewoner gedane investeringen aan verbeteringen van de woning) wordt eerlijk verdeeld en de woning blijft deel uitmaken van haar woningbestand.
Ook de overheid zou op deze wijze kunnen gaan optreden als woningbezitter. Uiteraard kost het haar een investering (want 30% van de kostprijs wordt door haar betaald). Het geld zou op Europees niveau kunnen worden verstrekt met leningen, die betaald worden uit de opbrengsten uit de besparingen op de landbouwsubsidies. Bovendien worden de leningen het snel terugverdiend, want de woningmarkt zal hierdoor nu wel aantrekken.
EXCELLENTE STUDENTEN IN DE WATTEN LEGGEN
Studenten die voor de serieuze studies kiezen moeten daarvoor worden beloond. In de vorm van studiebeurzen, zoals vroeger heel gebruikelijk was (om personeel te werven). Excellente studenten moeten in de watten worden gelegd.
Het is aan te bevelen dat bedrijven – meer nog dan nu al het geval is – hun eigen scholen (voor hoger beroepsonderwijs, maar ook op academisch niveau) oprichten. De overheid moet daarvoor het geld verstrekken, maar zich minder bemoeien met de inhoud daarvan. Met name beroepsvaardigheden en het opdoen van kennis moeten worden aangeleerd. De competentiematrices behandelen we later wel (of helemaal niet). Docenten die op dit soort scholen werken zijn zakelijk, kennisgericht en flauwekul-onvriendelijk.
Wie in het reguliere onderwijs denkt te floreren, maar daar vooral blijven zitten! De markt zal ze op termijn uitroken, waarmee we verlost zijn van een gehersenspoelde generatie kennishaters (die ook nog nauwelijks kan rekenen en schrijven).
EEN GEMEENSCHAPPELIJKE INDUSTRIEPOLITIEK VOEREN
Om versnippering van R&D-gelden te voorkomen en kennis te concentreren zouden EU-landen zich actiever moeten inzetten Europese regio’s met handel, logistiek en vervoer, techniek en innovatie te vormen. Het bevordert niet alleen de Europese gedachte, maar maakt de EU ook nog competitiever.
De havens van Rotterdam en Antwerpen bijvoorbeeld zouden het voortouw kunnen nemen, maar ook de auto-industrieën van Duitsland en Frankrijk zouden een stap in de goede richting kunnen zetten (met de Fransen nu nog als kampioen verspillers van overheidsgeld en een oude industriepolitiek) door te gaan samenwerken en in te zetten op innovatie en vooral zuinige en milieuvriendelijke auto’s te ontwerpen en bouwen.
TENSLOTTE
Als mosterd na de maaltijd, voor wie het begrip deflatie nog te veel vragen oproept, plaatsen de kop van het artikel uit The Telegraph van het afgelopen weekend nog eens hieronder.
Nu maar een paar jaartjes afwachten – als gepensioneerde achterover leunen – en kijken of er naar mijn goede raad geluisterd is… Ik ga ondertussen even de hond uitlaten.