Een ander Europa dringend gewenst
EU SLAAPWANDELT RICHTING DEFLATIE
klik om te vergroten
INLEIDING
Nog net geen kroonjuweel, maar wel een bericht dat je niet mag laten passeren. Omdat het ook te maken heeft met de toekomst van je (klein)kinderen als de visie van Mike Amey van Pimco de enig juiste blijkt te zijn. Want een langdurige periode van deflatie: dat wens je niemand toe.
Maar er is hoop, want opa denktank komt met gratis oplossingen. Die liggen namelijk voor het oprapen, maar zal menig blozend wangetje doen verbleken.
En de politiek zal er nog wel niet aan toe zijn….
DEFLATIE OP DE LOER IN EUROPA
Het artikeltje uit The Telegraph liegt er niet om en zou eens serieus genomen moeten worden. Om het slapende Europa wakker te schudden in plaats van EU-coryfeeën aan te moeten horen die met praatjes voor de vaak proberen de economie weer op gang te krijgen (om over het muffe zooitje Nederlandse politici maar niet te spreken).
Duidelijk is dat Europa op de schop moet, want aan een toekomstige rampzalige deflatie valt alleen te ontkomen door onorthodoxe maatregelen te treffen, in plaats van te blijven steken in achterhaalde verworvenheden en linkse stokpaardjes.
Te hooi en te gras zal ik wat zaken noemen, waarbij in gedachten dient te worden gehouden dat door de haast waarmee ze zijn geformuleerd rijp en groen elkaar zullen afwisselen. Maar dat lijkt me geen probleem.
DEFLATIE
In het gearceerde dictaat van het artikel uit The Telegraph van afgelopen weekend wordt het begrip deflatie al kort benoemd. Verder kan het geen kwaad ook even fors verder te googelen, om nog meer over dit fenomeen te weten te komen. Een gewaarschuwd mens telt immers voor twee……
Het middel om de kwaal te genezen zou kunnen zijn:
Het creëren van geld en toenemende inkomsten. Niet blijven steken in achterhaalde zaken. Vooruit denken. De economische motor weer aan de praat krijgen. Vertrouwen in de toekomst genereren.
We gaan dat nog wat uitwerken, om niet te blijven steken in algemeenheden.
HOOFDLIJNEN – EN NU AAN DE SLAG
In hoofdlijnen gaat het om “maar” een paar speerpunten: zorgen voor verse innovatieve investeringen en een beroepsbevolking die zich gaat richten op productieve studies – een mentaliteitsverandering dus, volledige werkgelegenheid tot stand brengen – vooral bij jongeren, met slimme projecten de bouw en de handel in woningen weer op gang brengen – omgeven met meer zekerheden en minder marktwerking dan nu het geval is en het allerbelangrijkste: op een creatieve manier het verstrekken van landbouwsubsidies aanzienlijk beperken, zodat met de vrijgekomen middelen de nieuwe politiek kan worden bekostigd.
Een ander punt van aandacht betreft het grote aantal goedkope werknemers dat uit zojuist toegetreden EU-staten de rijkere staten overspoelt en daar gevestigd werk dreigt te verdringen. De gedifferentieerdheid in beloningen neemt daarmee fors toe, waarbij je kunt afvragen of het in stand houden van een minimumloon daar nog bij past. Ook controlemogelijkheden ontbreken of leiden tot een uitdijing van de bureaucratie, en dat is wel het laatste waar we op zitten te wachten. Tevens is het gewenst – ter bescherming van de zittende beroepsbevolking, werknemers uit armere EU-staten alleen te werk te stellen in vooraf bepaalde sectoren (zoals de land- en tuinbouw, of gedeeltes van de zorg). Ook de huis-vestingsproblemen (misstanden) voor die groep zijn dan eenvoudig op te lossen.
In dit verband zou ook eens nagedacht moeten worden over de (on)mogelijkheden om nog een inkomenspolitiek te kunnen of willen voeren. Nu gaat iedere nieuwe inkomensafhankelijke regeling gepaard met de aanstelling van honderden ambtenaren, die er nauwelijks in slagen de wet op een ordentelijke wijze uit te voeren. Het misbruik kost een staat jaarlijks ettelijke honderden miljoenen euro’s, waarmee de belastingmoraal onder de goedwillende burgers snel zal afnemen.
Het invoeren van een vlaktax nadert zodoende met rasse schreden en is in Polen al ingevoerd. In Nederland heeft alleen het CDA het in haar verkiezingsprogramma opgenomen, maar de linkse partijen zijn nog unaniem tegen. Bijkomende voordelen bestaan er uit dat misbruik en verspilling verdwijnen, evenals een gigantisch ambtenarenapparaat dat zich lange tijd met kostbaar onproductief werk heeft beziggehouden. Kortom, de markt bepaalt straks (noodgedwongen) de beloningen voor haar Europese burger.
Enkele punten verdienen nog nadere toelichting, maar om de leesbaarheid binnen de perken te houden, maken we het kort. Het zijn per slot ook maar ideetjes, die deskundigen maar verder moeten uitwerken.
Alleen op deze manier kan de economie weer in gang worden gezet en een periode van zware deflatie worden voorkomen.
In een apart artikel – dus een vervolg op het voorgaande – zal ik puntsgewijs de ideeën aanstippen die ik daarover heb. Om u even rust te gunnen en het geheel leesbaar te houden stop ik nu.
VERVOLGARTIKEL